Marka Jezusa
„Synu, nie mam ci wiele do dania. Mam jednak dobre imię, więc nie zrujnuj go”. Te pełne mądrości słowa przestrogi wypowiedział Johnnie Bettis, gdy jego syn, Jerome, wyjeżdżał z domu na studia. Wywarły na niego tak ogromny wpływ, że nosił je w pamięci przez całe życie. Wiele lat później, gdy miał okazję wygłaszać przemówienie, zwracając się do własnego syna, posłużył się cytatem swojego ojca: „Synu, nie mogę ci dać nic ważniejszego, niż nasze dobre imię”.
Studiowanie Pisma Świętego
J. I. Packer (1926–2020) w swoim klasyku pt. Poznawanie Boga wspomina o czterech znanych mężach wiary chrześcijańskiej, których nazwał „bobrami Biblii”. Nie wszyscy byli uczonymi teologami, ale każdy przykładał wielką wagę do poznania Boga, „rozgryzając” Pismo Święte podobnie jak bóbr, gdy gryzie drzewo. Packer twierdził, że poznanie Boga poprzez studiowanie Biblii jest nie tylko domeną ludzi uczonych. „Nawet zwykły czytelnik Biblii i słuchacz kazań, który jest pełen Ducha Świętego, może nawiązać o wiele głębszą relację Bogiem niż najbardziej uczony biblista, który zadowala się jedynie teologiczną poprawnością”.
Puste ręce
Robert umówił się z przyjacielem na poranne śniadanie w kawiarni. Jakież było jego zażenowanie, gdy odkrył, że zapomniał portfela. Zmartwiło go to i zastanawiał się, czy powinien cokolwiek zamawiać. Przyjaciel przekonał go jednak, aby dał się namówić na jedzenie. Zjedli więc wspólny posiłek, a kolega chętnie zapłacił za rachunek.
Gdy nie możemy zrozumieć
„Nie rozumiem Jego planu. Oddałem Mu całe swoje życie, a stało się zupełnie inaczej!” Tak napisał syn do swojej matki, gdy jego marzenie o sukcesie jako zawodowego sportowca zostało chwilowo zniweczone.
Niezapomniany
„Wujku Arturze! Czy pamiętasz dzień, kiedy zabrałeś mnie do fryzjera i supermarketu? Miałem na sobie brązowe spodnie khaki, niebieską, kraciastą koszulę oxford, granatowy sweter, brązowe skarpetki i brązowe buty Rockport. Było to w czwartek, 20 października 2016 roku.” Wyzwania, jakie niesie ze sobą autyzm mojego siostrzeńca Jareda, są równoważone jego fenomenalną wprost pamięcią, przywołującą wszelkie możliwe szczegóły zdarzeń, w których uczestniczył nawet wiele lat temu.
Uprzedzenie i przebaczenie
Pewnego razu w kościele, po kazaniu na temat zwalczania niesprawiedliwości, do czarnoskórego pastora podszedł jeden z wiernych. Cały we łzach prosił o przebaczenie wyznając, że nie głosował za jego wyborem z powodu swojego uprzedzenia. „Naprawdę potrzebuję, żebyś mi wybaczył. Nie chcę, aby uprzedzenia i rasizm przelały się na życie moich dzieci. Nie głosowałem za twoją kandydaturą na pastora i pomyliłem się”. Łzy i szczere wyznanie spotkały się ze łzami i przebaczeniem pastora. Tydzień później cały zbór cieszył się ze świadectwa mężczyzny o tym, jak Bóg zmienił jego serce.
Wyobraź to sobie!
Podczas popularnego programu telewizyjnego o remontowaniu domów widzowie często słyszą słowa prezenterki: „Wyobraźcie to sobie!”. Potem ujawnia, co się stanie, jeśli stare wnętrza zostaną odnowione, a bure ściany i podłogi pomalowane lub ubarwione. W jednym z odcinków właścicielka domu była tak szczęśliwa, że prócz innych wyrazów zachwytu, z jej ust trzykrotnie padły słowa: „Coś pięknego!”.
Przytłoczony, lecz pełen nadziei
W komiksie Peanuts, bardzo przedsiębiorcza Lucy reklamuje „pomoc psychiatryczną” za pięć funtów. Do jej gabinetu trafia niejaki Linus i zwierza się jej z „głębokiego uczucia depresji”. Gdy zapytał, co ma zrobić ze swoim stanem, Lucy niezwłocznie odpowiedziała: „Weź się w garść! Pięć funtów, proszę”.
Walcząc u boku Boga
Bohaterskie czyny żołnierza amerykańskiego, Desmonda Dossa, zostały przedstawione w filmie Przełęcz ocalonych z 2016 roku. Jego przekonania nie pozwalały mu odbierać innym życia. Jako przedstawiciel wojskowej służby zdrowia, zobowiązał się, aby ratować ludzkie życie, ryzykując swoim własnym. Tekst odczytany podczas ceremonii wręczenia medalu 12 października 1945 roku brzmiał następująco: „Szeregowy Doss nie szukał osłony i pozostawał w polu rażenia wraz z wieloma rannymi, przenosząc ich po kolei na krawędź skarpy. Bez zawahania, odważnie szedł w ogień, aby asystować oficerowi artylerii”.
Bóg w działaniu
„Bóg płacze”. Słowa te wyszeptała córka Billa Haley’a, gdy stała w deszczu wraz z wielonarodową grupą chrześcijan. Spotkali się, by zrozumieć konflikt na tle rasowym w ich kraju. Gdy stali w miejscu, gdzie w dawnych czasach pochowani zostali niewolnicy, połączyli ręce w modlitwie. W pewnym momencie zaczął wiać wiatr i padać deszcz. Gdy lider grupy zaczął modlić się o uzdrowienie konfliktu, deszcz zaczął padać jeszcze mocniej. Zgromadzeni wierzyli, że Bóg w ten sposób rozpoczął swoje dzieło pojednania i przebaczenia.
Jaka jest twoja reputacja?
Podczas szkolnych rozgrywek sportowych Ted był największym i najgłośniejszym fanem na trybunach. Zanim dotknęły go choroby zwyrodnieniowe, jego wzrost osiągał 197 cm, a waga—131 kg. Był porywającym wodzirejem tłumów w intonowaniu uniwersyteckiego hymnu „Blue” na wszystkich mistrzostwach, dzięki czemu zyskał sobie przydomek „Big Blue”.
Spuścizna akceptacji
Glen Kehrein w swojej książce Breaking Down Walls pisze o tym, jak w 1968 roku wspiął się na dach akademika swojego uniwersytetu w Chicago, po brutalnym zabójstwie Martina Luthera Kinga, działacza na rzecz praw obywatelskich: „Zewsząd dobiegał mnie dźwięk wystrzałów, odbijających się upiornym echem od okolicznych kamienic. Z mojej kryjówki na dachu wkrótce ukazał się panoramiczny, a jednocześnie przerażający widok... Jakim cudem znalazłem się nagle w samym epicentrum wojennej strefy w Chicago?” Glen, inspirowany miłością do Jezusa i do ludzi, którzy mieli zupełnie inne pochodzenie niż on, był później pomysłodawcą akcji charytatywnych w Chicago, organizujących żywność, odzież i schronienie aż do jego śmierci w 2011 roku.